*ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ *ﺑﺎﺯﻡ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻭ ﻣﻨﺒﺮ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻤﯿﺎﺩ. ﻭﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺟﯿﻎ ﺑﺰﻧﻢ ﺍﺧﻪ ﯾﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﮕﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺗﻮﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﺶ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﻧﺼﯿﺤﺘﻢ ﮐﻨﯽ. ﻫﯽ ﻣﯿﮕﻢ ﺍﺯ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺎﺩﺍ ﻫﯽ ﮔﯿﺮ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﻧﻤﯿﮑﺸﻢ.ﺍﺻﻼ‌ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺪﺑﺎﻧﻮ ﯾﺎ ﭘﺮﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪ ﺳﺎﻧﺎﺯ ﺳﺮﺑﻪ ﺯﯾﺮﻭ ﻧﺠﯿﺐ. ﺍﺻﻼ‌ ﻣﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﻤﻦ. ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺩﻣﺎﯼ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﺩﻡ ﺗﻮ ﺳﺮﯼ ﺧﻮﺭ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺎﺩ.ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺎﺷﻢ.ﺑﮕﻢ ﺑﺨﻨﺪﻡ ﺑﭽﺮﺧﻢ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﻢ. ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﻡ ﺩﺭﺳﻢ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﻪ.ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﺶ ﻣﯿﺨﻮﻧﻢ.ﺍﻫﻞ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﻭﺍﯾﻨﺎﻡ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﺷﯿﻄﻮﻧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻤﺎ ﻭﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻧﻪ. ﺩﺭ ﮐﻞ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻡ ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻣﯿﺪﻭﻧﻪ ﻫﺎ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﻋﯿﻦ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ (ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﻢ) ﺑﺸﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﺵ ﻧﺬﺭﯼ ﺑﭙﺰﻡ ﻭ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﺑﻮﻟﻔﻀﻞ ﺑﻨﺪﺍﺯﻡ.ﺍﺧﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﺴﻦ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ ﺍﻡ؟  ﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﯿﻦ.؟ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ.ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭﯼ ﺩﻭﺳﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﻋﯿﻦ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﮐﻠﯿﺪ ﻧﻤﯿﺸﻪ.ﺑﺎﺑﺎﻡ ﮔﻠﻪ.ﻋﺎﺷﻘﺸﻢ.ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ 50 ﺳﺎﻟﺸﻪ ﻫﺎ ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ ﻓﺪﺍﺵ ﺷﻢ.ﺭﯾﯿﺲ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﯾﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﯾﻪ.ﻋﺎﺷﻖ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺭﻭﻡ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ.ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻭﺍﯼ.ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ 45 ﺳﺎﻟﺸﻪ.ﻣﺪﯾﺮ ﯾﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺳﺖ.ﺷﺎﯾﺪ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻨﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪ ﮔﯿﺮ ﻣﯿﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﺗﻮ ﺩﻟﺶ ﻧﯿﺴﺘﺎ.  ﺩﺍﺩﺍﺷﻢ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺑﺎﻣﻪ.ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ .ﮔﺎﻫﯽ ﺟﺪﯼ ﮔﺎﻫﯽ ﺷﯿﻄﻮﻥ.ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻭ ﻧﺎﻧﺎﺯ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﺶ.ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﯿﺨﻮﻧﻪ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺭﺷﺪ. ﺍﺑﺠﯽ ﺍﯾﺪﺍﻡ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻣﺎ ﻗﺮﺑﻮﻧﺶ ﺑﺮﻡ ﺳﺮﻭﺗﻬﺶ ﻭ ﻣﯿﺰﻧﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎﺱ.ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﯾﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﺎ ﺑﺎ ﻋﻤﺎﺩ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﮐﻪ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﻨﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻥ. ﺍﻣﺎ..... ...ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﻢ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﮔﯿﺮﺍﯼ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ.ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻓﺸﻨﮓ ﺍﺯ ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪﻡ.ﺳﺎﻋﺖ 7 ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺖ 8 ﮐﻼ‌ﺱ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺳﺮﯾﻊ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ ﻭ ﯾﻪ ﺍﺭﺍﯾﺶ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻫﻢ ﺭﻭﺵ.ﺷﺪ ﺳﺎﻋﺖ 7/5.ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﻤﻮ ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﯾﻪ ﺳﺮﮐﯽ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﻢ ﮐﺸﯿﺪﻡ. ﺍﮔﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ. ﺍﺭﻭﻡ ﻭ ﭘﺎﻭﺭﭼﯿﻦ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻫﺎﻝ ﺭﺳﯿﺪﻡ... -ﮐﺠﺎ ﺍﻭﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ؟ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ؟ﺑﺮﮔﺮﺩ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪ ﺩﺳﺖ ﭘﺎ ﭼﻠﻔﺘﯽ ﺍﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎﺑﺎ ﻭ ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪﻡ. ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﻨﻖ ﮔﻔﺘﻢ:ﺳﻼ‌ﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﻧﺸﺴﺘﻢ. ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻡ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﯿﺰﺍﺷﺖ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ: ﺍﺧﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﮕﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺮﻭ. ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ. ﺍﻭﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﺜﻼ‌ 20 ﺳﺎﻟﺘﻪ ﺍﻣﺎ ﻋﯿﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯿﻤﻮﻧﯽ.ﻭ.... ﻭﺍﯼ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺻﺒﺤﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯾﻨﻮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ.ﯾﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﻻ‌ﻥ ﻧﺠﺎﺗﻢ ﺑﺪﻩ.ﺑﺎﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭﺍ ﻣﻦ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯿﺎﯼ؟ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺩﺳﺘﺖ ﺩﺭﺩ ﻧﮑﻨﻪ. ﻣﺎﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻻ‌ ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﺭﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﻧﻮﺵ ﺟﻮﻧﺖ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺟﺎﻥ. ﮐﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﺍ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ....ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻪ  ﯾﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺯﺩﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ. ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺧﺐ ﯾﮑﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮ ﺩﯾﮕﻪ. ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻠﻢ. ﺍﯾﻨﻮ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺩﺭ ﻭ ﺑﺴﺖ.ﺯﯾﺮﻟﺐ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﺟﺪ ﻭ ﺍﺑﺎﺩﻡ ﻭ ﻫﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﺍﻻ‌ﻥ ﺩﻡ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻮﺩ ﯾﻪ ﻓﺤﺸﯽ ﺩﺍﺩﻡ. ﻭﺍﯼ ﺩﯾﺮﻡ ﺷﺪ. ﺳﺮﯾﻊ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﻢ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻡ.ﯾﻪ ﺯﻧﮓ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﯿﺎﺩ ﭘﺎﯾﯿﻦ. ﺩﻭﺳﺖ ﺟﻮﻥ ﺟﻮﻧﯿﻢ ﺑﻮﺩ. ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻃﺸﻮﻥ ﻭﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻮﻕ. ﯾﺎﺳﯽ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﮔﻔﺖ ﭼﺘﻪ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ؟ -ﺳﻼ‌ﻡ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎﻧﻮ.ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﭙﺮ ﺑﺎﻻ‌ ﺩﯾﺮ ﺷﺪ. ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﯾﺎﺳﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ: ﺍﮔﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﺷﺎﺥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺭﯼ ﺍﻭﺍ؟ ﺑﺎﺯ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﺟﺎﻥ؟ ﻟﻮﺱ ﭼﻘﺪ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺫﻭﻗﯽ.ﺍﮔﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﺩﯾﺸﺐ ﺗﺎ ﺍﻻ‌ﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺍﯾﻨﺎ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ.ﺍﮔﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﻣﺜﻼ‌ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﮕﯿﺮﻥ ﻣﻨﻢ ﺳﺮﺷﻮ ﮐﻮﺑﻮﻧﺪﻡ ﺑﻪ ﻃﺎﻕ. ﺳﺎﻣﺎﻥ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﯼ ﯾﺎﺳﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻟﺨﺴﺘﺶ.ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺎﺷﯿﻨﻮ ﯾﻪ ﺟﺎ ﭘﺎﺭﮎ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﻭ ﺑﺪﻭ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﯿﻮﻣﺪﯾﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﮑﺸﻢ.ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﺳﺎﯾﺶ ﻧﺰﺍﺷﺘﻪ ﻭﺍﺳﻢ. ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﯾﻬﻮ ﺳﺮﻡ ﺳﻮﺕ ﻣﯿﮑﺸﻪ. ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﺷﺪﻡ. ﯾﺎﺳﯽ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﮔﻔﺖ: ﻋﺰﯾﺰﻡ ﭼﺮﺍ ﺍﺧﻪ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ﺍﻭﻥ ﻣﺎﻣﺎﻧﺘﻪ. ﻫﺮﭼﯽ ﻣﯿﮕﻪ ﺻﻼ‌ﺣﺘﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ. -ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﻧﻪ.ﻣﻦ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻣﯿﺸﻢ.ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﮑﻨﻢ.  -ﺑﺎﺯ ﭼﯽ ﺗﻮ ﻓﮑﺮﺗﻪ؟ ﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﻮﺫﯼ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﺎﺷﯿﻨﻢ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻟﺒﻢ ﺭﻓﺖ. -ﯾﺎﺳﯽ ﯼ ﯼ ﯼ ﯼ -ﭼﯿﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ  ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻧﻢ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ.ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﺎﺭ ﮐﯿﻪ. ﺑﺎﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﮐﺎﺭ ﺍﻭﻥ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪ ﺳﺖ.ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﺵ.ﻣﮕﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﺭﮎ ﻭ ﺧﺮﯾﺪﻩ.ﭘﺎ ﺭﻭ ﺩﻡ ﻣﻦ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ.ﺑﺎﺷﻪ. ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺷﻐﺎﻻ‌ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺭﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ ﮔﻔﺖ: ﻭﻝ ﮐﻦ ﺣﺎﻻ‌.ﺧﻮﻥ ﮐﺜﯿﻔﺘﻮ ﮐﺜﯿﻔﺘﺮ ﻧﮑﻦ. -ﯾﺎﺳﯽ ﯼ ﯼ ﯼ ﻏﺶ ﻏﺶ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﻡ. -ﺣﺎﻻ‌ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ.ﺣﺎﻻ‌ ﺑﺒﯿﻦ ﻭ ﮐﯿﻒ ﮐﻦ. ﮔﻮﺷﯽ ﻣﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﯾﻪ ﺯﻧﮓ ﺑﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺯﺩﻡ.ﻣﺜﻼ‌ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻨﻪ.ﻫﻤﻪ ﭼﯿﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﯾﻪ ﻧﻤﻮﺭﻩ ﺑﻐﺾ ﮐﺮﺩﻡ.ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ ﺍﻻ‌ﻥ ﻣﯿﺎﺩ. ﮔﻮﺷﯽ ﻭ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺯﺩﻡ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ.ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ. 2ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻭ 2ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﺵ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﻪ ﺳﻮﺕ ﻣﺎﺷﯿﻨﻮ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮﺩﻥ. ﺑﺎ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮﻋﺸﻮﻩ ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﻤﻨﻮﻥ. ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﭼﻪ ﮐﯿﻔﯽ ﮐﺮﺩ.ﯾﻪ ﺑﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﻏﺒﻐﺒﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺣﺎﻻ‌ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺍﯾﻨﻮ ﺑﺒﯿﻦ. ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﻤﻮ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﯾﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﺵ ﺍﻭﻣﺪﻥ. ﻣﻨﻮ ﮐﻪ ﺩﯾﺪ ﺑﺎ ﯾﻪ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ:ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﺍﻭﺭﺩﯼ؟ ﺍﯾﻨﻮ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﺵ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﯾﻪ ﺩﻋﻮﺍﯼ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺷﺪ.ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻭﻧﺎ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺸﻮﻥ ﺩﻭﯾﺪﻥ.  ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻡ. ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮ ﺷﻮﮎ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺘﻢ: ﯾﺎﺳﯽ. -ﻫﺎ ﺍﻭﻣﺪﻡ. ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻨﻢ ﮔﺎﺯﺷﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ : ﮐﯿﻒ ﮐﺮﺩﯼ. ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﺭﻩ ﻭﻟﯽ... ﺣﺮﻓﺘﻮ ﺑﺰﻥ ﻭﻟﯽ ﭼﯽ؟ ﯾﺎﺳﯽ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭﺕ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ.ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺳﻮﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ.. ﺑﺎ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻻ‌ﻑ ﻣﻦ ﺷﻪ.ﺍﮔﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺰﺍﺭ ﺍﻻ‌ﻑ ﺷﻪ. ﯾﺎﺳﯽ ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﭘﺴﺮﺍ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ﺑﺎ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺣﻘﺸﻪ ﻭﻟﯽ ﺑﻬﺮﺍﻡ... ﺑﺎﻟﺤﻦ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺳﺮﺩﯼ ﮔﻔﺘﻢ: ﻫﻤﺸﻮﻥ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻦ.ﺍﺯ ﻫﻤﺸﻮﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ.ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ؟ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ. ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ.ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭﻭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﺿﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺭﺍﺣﺘﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺭﺍﺿﯿﺶ ﻣﺮﺩ. ﺍﺭﻩ ﯾﺎﺳﯽ..  ﺳﺮﯾﻊ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎ. ﺗﺎ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﭼﺠﻮﺭﯼ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ ...ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ. -ﺑﻠﻪ -ﻣﻨﻢ ﺳﺮﻭﺭﺕ ﯾﺎﺳﻤﻨﮕﻮﻻ‌. -ﻣﺴﺨﺮﻩ.ﺑﯿﺎ ﺗﻮ. ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻ‌. -ﺳﻼ‌ﻡ ﯾﺎﺳﯽ ﺧﺎﻧﻮﻡ.ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎﻧﯽ؟ -ﻣﻮﺩﺏ ﺷﺪﯼ.ﮐﺎﺭﺕ ﮐﺠﺎ ﮔﯿﺮﻩ؟ ﮔﻤﺸﻮ.ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﺩﺑﻢ.ﺗﻮ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯽ. ﺑﺮﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﺨﺎﻡ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﺍﺣﻮﺍﻟﭙﺮﺳﯽ ﮐﻨﻢ. -ﺳﻼ‌ﻡ ﺳﻮﺳﻦ ﺟﻮﻥ.ﺧﻮﺑﯿﻦ؟ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﯾﺎﺳﯽ ﺟﻮﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﯽ. -ﺳﻼ‌ﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡ.ﺧﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪﯼ.ﮐﻢ ﭘﯿﺪﺍﯾﯽ ﺍﻭﺍ ﺟﻮﻥ.ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺧﻮﺑﻪ؟ -ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺳﻼ‌ﻡ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻪ.ﺳﻮﺳﻦ ﺟﻮﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ.ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺘﻮﻥ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭﻡ. ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ؟ ﻧﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺸﯿﻦ.ﻣﯿﮕﻢ. ﺧﺐ ﺑﯿﺎ ﺑﺸﯿﻦ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺗﺎ ﻣﻦ ﯾﻪ ﺷﺮﺑﺖ ﺑﯿﺎﺭﻡ ﺑﻌﺪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ. ﻣﻤﻨﻮﻥ. -ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻭﺍ؟ﺑﻪ ﻣﻨﻢ ﻧﻤﯿﮕﯽ؟ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﭼﺮﺍ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ. -ﺧﺐ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺘﻢ.ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﯾﻪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﺣﺴﻮﺩﯾﻢ ﻣﯿﺸﻪ . ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﯾﺎﺳﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺍﯾﻦ.  ﻣﺜﻞ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻪ.ﻣﯿﺪﻭﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﭼﻄﻮﺭﯾﻪ.ﺑﺨﺪﺍ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ﺳﻮﺳﻦ ﺟﻮﻥ.ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ. ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ. ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ.ﻣﯿﺨﺎﻡ ﯾﻪ ﻣﺪﺕ.... ﻣﮑﺚ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ. ﺳﻮﺳﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻡ ﻣﯿﮑﺮﺩ. ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ: ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯿﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺷﻢ.ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ.ﺷﺎﯾﺪ 6ﻣﺎﻩ ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺳﺎﻝ. ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻣﯿﺸﻢ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﺎﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﻢ. ﺣﺎﻻ‌ ﺍﻭﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮑﻢ ﺩﺭﮐﻢ ﮐﻨﻪ. -ﺍﺧﻪ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺗﻮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺗﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺧﺘﺮ... ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ.ﻣﻦ ﻣﯿﺨﺎﻡ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎﺷﻢ.ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺍﻻ‌ﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ.ﻣﻦ ﻣﯿﺨﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻭ ﺭﺍﺿﯽ ﮐﻨﯿﻦ.ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﮔﺮﻧﻪ ... ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﭘﯿﺶ ﺩﺍﯾﯿﻢ.ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻣﯿﺪﻭﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺵ ﻧﺮﻓﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﻪ ﺗﻮ ﻓﺸﺎﺭﻣﻨﻮ ﺑﺰﺍﺭﻩ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﯿﻢ ﺍﺧﺮ. ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯿﻦ .ﺷﻤﺎ ﺍﺧﺮﯾﻦ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻨﯿﻦ. *******************  ﺑﻼ‌ﺧﺮﻩ ﺑﻌﺪ 3ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ. ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺎﺭﺍﯼ ﻭﯾﺰﺍ ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺮﻡ. ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻪ.ﺑﺎﺑﺎ ﺯﻭﺩ ﺭﺍﺿﯽ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﻧﻪ...... ﺑﺎ ﮐﻠﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻥ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﺟﻮﻥ ﻫﻢ ﯾﻪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﺩ.ﺍﯾﻨﻘﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ. ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﯾﻪ ﺷﺮﻁ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﻪ ﺑﻌﺪ ﯾﻪ 3ﻣﺎﻩ ﺩﯾﺪﻥ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﻢ. ﺍﻣﺎ ﻣﺎﻣﺎﻥ.... ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩ.ﺍﯾﺪﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺗﺮ. ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼ‌ﻝ ﺩﺍﺭﻡ.ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺯﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺴﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻥ ﻭﻟﯽ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺩﺍﺭﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻡ... ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻕ ﻭ ﻣﯿﺰﺍﺭﻥ....ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ.  ﺑﻼ‌ﺧﺮﻩ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﺪ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ.ﯾﻪ ﺍﭘﺎﺭﺗﻤﺎﻥ 3 ﻃﺒﻘﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﻫﺮﺍﺯ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﯼ ﯾﻪ ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻨﯽ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﻬﻤﺘﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﺻﺎﺣﺒﺨﻮﻧﻪ ﯾﻪ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﺑﻮﺩ. ﯾﻪ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻭ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ. ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﺜﻼ‌ ﻣﯿﺨﺎﺳﺖ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﯿﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﺍﺛﺮﯼ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﻭﻣﺠﺮﺩ ﻧﺒﺎﺷﻪ. ﺣﺎﻻ‌ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺯﻧﻮﻧﻪ ﺳﺖ ﻭ ﯾﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﺩﻭﺭ ﺑﺮﻡ ﻧﯿﺴﺖ . ﺧﺐ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ . ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﺍﺯﺵ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﯾﺎﺳﯽ ﻃﺒﻘﻪ ﺩﻭﻣﺸﻮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻡ.ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻫﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺮﺯﻧﻪ ﺑﻮﺩ.ﻃﺒﻘﻪ ﺳﻮﻡ ﻫﻢ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺻﺎﺣﺒﺨﻮﻧﺶ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻪ ﻭ ﺣﺎﻻ‌ ﺣﺎﻻ‌ ﻫﺎ ﻧﻤ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: